Er is nooit genoeg tijd! Zeker nu we nog meer ballen hoog moeten houden dan we gewend zijn.
Je werkt vrijwel continue thuis met alle moeilijkheden die daardoor ontstaan. Denk daarbij aan slechte internetverbindingen, software problemen die je zelf op moet lossen. Om maar niet te spreken over naslagwerken die in de bedrijfsbibliotheek staan.
Velen van jullie hebben ook kinderen thuis. Dat zorgt voor onrust. Of meer werk want je moet zelf ook nog voor meester of juf spelen.
We hebben het gevoel dat we niet meer tot rust komen en geen tijd meer hebben voor de leuke dingen.
En toch…
Laura Vanderkam schreef er een boek over: 168 hours, you have more time than you think.
In een week zitten 168 uur. Dat is voor iedereen hetzelfde. Toch krijgt de een meer gedaan dan de ander. Hoe zit dat?
Om de berekening van Vanderkam te volgen: Van die 168 uur heb je iedere dag 8 uur nodig om te slapen en 8 uur om te werken. Het restant is dan 72 uur die je zelf in kunt delen met al de andere dingen. Hoe dat gedaan wordt is voor iedereen anders. Er zijn een aantal factoren die daarin meespelen.
Een daarvan is hoe jij tijd ervaart. De perceptie kan heel anders zijn van persoon tot persoon.
Een voorbeeld: Als je naar je kinderen kijkt zie je een hele snelle verandering. De tijd vliegt voorbij als je kinderen opgroeien. Kijk je daarentegen naar je ouders dan zie je een hele langzame verandering. Dan gaat de tijd heel traag.
Als je naar jezelf kijkt: Als kind ging de tijd heel langzaam. Het duurde verschrikkelijk lang voordat je volwassen was. En nu? Nu vliegt de tijd, voor je het weet is er weer een jaar voorbij.
Verleden, heden en toekomst
Het voorbeeld dat ik in de vorige alinea gaf, is een tijdsperspectief dat we allemaal ervaren.
Philip Zimbardo heeft perspectieven van tijd onderzocht en beschreven die persoonsgebonden zijn.
Grofweg zijn er dan drie perspectieven. Een perspectief vanuit het verleden, een perspectief van het heden en een perspectief van de toekomst. Over het algemeen ben je je niet bewust vanuit welk perspectief jij tijd ervaart.
Bij het historische perspectief baseer je je beslissingen op ervaringen uit het verleden. Bij het perspectief van het heden kijk je naar de huidige situatie. En uiteraard bij het toekomst perspectief baseer je je op wat zal komen.
Gecombineerd perspectief
Ideaal is natuurlijk een gecombineerd perspectief. Gelukkig is niets zwart-wit. Heb je de ervaring uit het verleden, de energie van het heden en de uitdagingen van de toekomst in de juiste verhouding dan ben je wat je tijdsperspectief betreft in balans.
Verschillen in uitwerking
Wat de verschillen in die perspectieven zijn? Een ongenuanceerde beschrijving is:
Iemand met een historisch perspectief neemt zijn beslissingen gebaseerd op gebeurtenissen in het verleden en wordt beperkt of juist gestimuleerd door eerdere ervaringen. Zij zijn vaak gericht op een status quo en kunnen door ervaringen vooroordelen hebben ontwikkeld.
Iemand met een heden-perspectief richt zich op de concrete factoren die op dat moment worden waargenomen. Ze richten zich op wat er is, niet op wat er komt of wat er is geweest. Ze zijn makkelijker te verleiden met een snelle beloning.
Als je een toekomst perspectief hebt richt je je meer op een als-dan beredenering. Ook ben je je bewust van de gevolgen van je acties. Er hoeft geen directe beloning te zijn. Als je een lange termijn doel wilt bereiken is de beloning het wachten waard.
Tijdsdruk
Deze verschillen alleen al zorgen er voor dat je tijd anders kunt beleven. Dat betekent ook dat de een meer tijdsdruk voelt dan de ander. Ook al doe je precies hetzelfde werk met precies dezelfde planning.
En wat doet die tijdsdruk met je? Geloven dat je te weinig tijd hebt heeft als gevolg dat je met een half oog op de klok zit te werken. Je bent gehaast en niet gefocust. Je neemt niet de juiste keuzes waardoor je misschien zelfs nog minder tijd hebt om het af te maken. Je komt in een vicieuze cirkel terecht. Te veel tijdsdruk, verkeerde keuzes, nog meer tijdsdruk.
Maar hoe werkt het dan praktisch?
Je hebt allemaal je vaste patronen. Dat is goed want daardoor hoef je niet overal een beslissing over te nemen. Maar toch is het de moeite waard om die patronen eens onder de loep te nemen.
Het gebeurt regelmatig dat je voor een onverwachte uitdaging komt te staan. In haar boek neemt Laura Vanderkam als voorbeeld dat de boiler kapot gaat en je vloer onder water staat. Hoe druk je het ook hebt, je hebt tijd, of beter gezegd: je maakt tijd om dit op te lossen.
Als je die tijd vrijmaakt, wat laat je dan vallen of belangrijker wat laat je niet vallen? Welk patroon pas je niet aan?
De keuze die je dan maakt is gebaseerd op de drie perspectieven.
Begrip voor de perspectieven
Vaak ben je jezelf niet bewust vanuit welk perspectief je beslissingen neemt. Ook als je naar anderen kijkt is dat niet altijd even duidelijk. Toch is het goed om hier aandacht aan te besteden.
Het indelen van je dag en je vaste patronen bekijk je heel anders als je weet vanuit welk perspectief je je tijd bekijkt. Ook kun je beter begrijpen waarom iemand anders sneller of langzamer werkt bij eenzelfde taak.
En deze perspectieven bepalen deels ook hoe je de druk ervaart van het thuiswerken en wat je voorrang geeft in je planning.
Heb je nu rust nodig en neem je die ook? Of heb je nu rust nodig maar wil je eerst nog even je werk afmaken? Welk type ben jij?